KERÂMET

[Hasan]

KERÂMET



Kerâmet sözlükte kerîm olmak, değerli ol­mak anlamına gelir[1]. Allah Teâlâ insanı değerli (kerâmetli) yarattığını ve birçok şeyi on­un em­rine verdiğini açıklamıştır. “Âdemoğullarına gerçek­ten çok değer verdik (çok kerâmetli kıldık). Onları ka­rada ve denizde taşıdık ve güzel şeylerle rızık­landırdık. Ya­rattık­larımızın birçoğundan da üstün kıldık.” (İsra 17/70)

Allah’ın insanoğluna en büyük ikrâmı, şüp­hesiz ki, şirkten uzak bir imandır.

“İnananlar ve imanlarını şirkle[2] bulandırma­yan­lar var ya işte güven onların hakkıdır; doğru yolu tutturan­lar da onlar­dır.” (En’am 6/82)

İnsanların en kerîminin, yani en kerâmetli ola­nının kim oldu­ğunu da Allah Teâlâ açıkla­mıştır:

“Ey insanlar, biz sizi bir erkekle bir dişiden yarattık. Birbirinizle tanı­şasınız diye sizi milletlere ve kabile­lere ayırdık. Allah katında en ke­rîm ola­nınız takvâsı en iyi olanınızdır.” (Hucurât 49/13)

Kerâmet deyince olağanüstü şeyler­ kastedilir. Bunlar bir elçide görü­lürse adına mucize, velide görülürse kerâmet denir. Veli, Allah'a karşı gelmekten sa­kınan her müslümandır.

“İyi bilin ki Allah’ın velilerine korku yoktur. Onlar üzüle­cek de de­ğil­lerdir.

Bunlar inanmış olan ve takvâ ehli bulunan kim­selerdir.

Onlara bu dünya hayatında da ahirette de müjde vardır.” (Yunus 10/62-64)

O müjde en sıkıntılı anda bile müminleri ra­hat­latır. Allah bu dostlarını yalnız bırakmaz.

“Kim Allah’a karşı gelmekten sakınırsa Allah ona bir çıkış yolu gös­terir.

Onu, hiç ummadığı yerden rızık­landırır. Her kim Allah’a dayanırsa o ona yeter. Çünkü Allah işini tastamam yapar. Al­lah her şeye muhak­kak bir ölçü koymuştur. “ (Talâk 65/2-3)

Yardım eden Allah olduğuna göre yardımı ola­ğan yol­larla da yapar olağan dışı yollarla da. İşte Allah’ın olağan dışı yollarla yaptığı yardıma kerâ­met denir.

Kerâmet Allah’ın bir ni­metidir; bütün ni­metler gibi ona da şükretmek gerekir. Mal, mülk, mevki ve ma­kam gibi kerâmet de insanı saptırabilir. İn­san, ke­râmeti değil, Allah’ın rıza­sını aramalıdır.

Kendisinde kerâmetler görülen kimse kurtuluşa erdiğini zannetmemelidir. Dünya hayatı en­ge­beli bir ko­şu­dur. Her an bir şeye takılıp düşebiliriz.

Ölünceye kadar kulluğa devam etmek gerekir. “Ölünceye kadar Rab­bine ibadet et.” (Hicr 15/99)

“Keramet” ikram kökünden gelmektedir. Yüce Yaratıcı yukarıda geçen (İsra 17/70) âyette bu ikramın bütün insanları kapsadığını açıkça bildirmektedir. Trafik kazası, deprem v.b.olaylarda hurda halindeki vasıtadan veya normalde bakıldığında canlının çıkması imkânsız olan enkaz altından gayri Müslimlerin hatta hiçbir dine inanmayanların yara almadan kurtulduklarına yer yer hepimiz şahit olmaktayız. Böyle bir kurtuluşun yalnız mü’minlere ait olmadığını görmekteyiz. Tarikat ve tasavvuf ehli olanların tamamına yakını şeyhlerinin kerametlerinden bahsederlerken aynı tarih ve saatte birkaç yerde görüldüklerini iddia eder ve inanırlar. Gerek ayet gerekse hadislere baktığımızda hiçbir peygamberin dahi böylece iki yerde görüldüğünden bahsedilmez. Toplumumuzda, gaybı bildiğini ve gaybdan haber verdiğini açıkça ileri süren şahısların din konularında yeterince bilgisi olmayan kesimleri, sıkıntı ve ihtiyaç içindeki kimseleri acımasızca sömürdüğü bilinen bir gerçektir. Medyum ve falcıların etrafındaki insanların öğrenim ve sosyal statü seviyesinin toplum ortalamasının bir hayli altında olması, gerçek dînî bilgi ve şuur eksikliğinden kaynaklandığını gösterir. Bunu önlemenin tek yolu İslam dininin doğru bir şekilde öğrenilmesi ve öğretilmesidir.




[1]- Mütercim Asım, Kamus Tercümesi, c.IV, s.464,465.


[2]- Ayette şirk diye tercüme edilen kelime "zulüm" dür. Bu anlam hem bir önceki ayetten, hem de Lokman suresinin 13. ayetindeki "Şirk gerçekten büyük bir zu­lümdür." ifadesinden anlaşılmaktadır.